ARR
plantas para extirpar as más horyas, eto, A7-
rendar a vinha, 0 milho. || Costumar 0 £a-
vallo a obedecer á pressáo do freio.
ARRENDATABIO, ad). Que toma de ren-
da. | —, s. Rendeiro. psoe]
ARRENDAVEL. adj. gen. Que so póde ar-
ARRENEGAGAO. s. f. Apostasia. (Fam.) Ar-
fpenégo; enfado.
ARRENEGADA. s. f. Jogo de carlas entre
tres pessoas em que se dá nove cartas a
cada jogador, sendo o sote o ponto mais alto.
Tambem se chama xanga.
ARRENEGADO. p. p. de Arrenegar, e adj.
Que se arrenegou. || (Fig.) Enfadado, de má
catadura. UN Renegado. Kp. us.)
ARRENEGADOR. s. m. O que arrenega.
ARRENEGAR. +. a. Aposlatar. (| (Fig.)
Causar aborrecimento, enfadar, |—, Y. Na
Blasphemar de fé ou religiao; manif star
odio.|—, v. ». Enfadar-se, agastar-s6. Ar-
renégo ! Arrenégo do diabo! (Loc, interj.)
que indicam ralva, zanga ou simplesmentó
susto.
ARRENEGO. s.m. O acto de arronegar.
ARRENTAR. v. (Popul.) Dizor bravatas,
actar-se, arrotar.
ARRENTELLA. (Geogr.) Freg. do conc. d'Al-
mada ; 1,500 hab. (Port.)
ARRÉO. adv, Consecutivamento, [Sovin;
ARREPANHADO. adj, Engelhado, || (Fig
ARREPANHAR. v. a. Enrugar, engelhar, ||
Tirar das máos de alguem; arrebatar, [| Eco-
nomizar com sordidoz e sovinaria.
ARBREPELAGÁO. s. f. Acgáo ou ofívito de
arrepelar os cabellos, | Accáo de cravar as
unhás na pelle, arrancando o cabello,
ARBREPELADA. s. f. Acgáo de arrepelar, ro-
eláo; briga.
ARREPELADO. Pp. p. de Arrepellar, e ad).
Á quem se arrepellou o cabello, « Depois de
o ter arrepelado, » >
ARREPELÁAO. s.m. O mesmo que repeláo.
ARREPELAR. a. v, Arrancar o pello, os ca-
bellos da cabega, a barba, etc., puxar com
violencia. || —, Y. 7. Arrancar a si proprio 0s
cabellos.
ARREPENDER-SE
-mento. || (Fig.) Retrac e.]| (Fig. pop.) Ar-
vepender-50 de alguma cousa.
ARRREPENDIDO. p. E de Arrepender-se,
e qad). Que se arrependeu de acgáo foita, de
culpa, etc.
A.RREPENDIDO. s.m,(Bot.) Arbusto agreste
da familia das rhamnaceas que cresco nas
Alagóas (Brazil.)
ARRBEPENDIMENTO,s. m, Pozar sincero
de ter dito ou náo, de ter-fcito ou nño algu-
ma cousa, dl Pena; dor de ter offendido a
Deus. || Mudanga de vontade, de parecer; de-
sistencia de cousa feita ou empréhendida. Il
! aia! Emenudas feitas em um quadro já 00-
'orido.
Y.
y. Ter arrependi-
4 [se toca na viola.”
ABREPIA.s,f. (Burl.) Peca mui lasciva, que
AREA CABELCO lolas A. >)
pello, em sentido contrario, || Asperamente.
ARE s. m. Homem muito severo, y
ARREPIADO. ad. Ericado, ourigado (com
frio ou A 11 (Fig.) Assustado, e pavorido.
ARREPIADURA. s. f. Acgáo ou effeito de
arrepiar.
rrepiar arrepiar; arreplo; calafrios.|
ARREPIAMENTO. s.m. Accáo ou affelto de
ARREPIAR. v. a. Levantar os cabellos, e
* deital-os para traz coma máo 0u com o ponte,
Il! Fazer tremer com frio, medo, susto, || Ay-
-peplar a carroira, desandar. || Arregagar, €n-
— 170 —
- ARR
rugar. || Arrepiar as carnes, hovrorizar. |] Ar.
repiar o peixe, correr com sal a contra es-
cama para conserval-o. || —, 1, 2. Causar
arrepios. || (Fig.) Tornar a dizer a mesma
cousa. || —, v. r. Erigar-s0, Ou ourigar-se ;
Ja sentia arrepiarem-se-1he os. cabellos. |;
Sentir arropios ou calafrios de susto, tremer
com frio, medo; apavorar-se.
RREPIO. s. m. Calafrio, arrepsamento. ||
Andar ao arrepio, a0 revoz, ou seguir diroc-
Ey apresta a que se costuma seguir.
ARREPOLHADO. adj. Da feigáo de repos
lho. || (Burl,
ARREQUI
Enroupado.
FE. s.m. Ferro agudo que servo
Bit ¿pas o algodáo.
ARRESTADO. p. ». de Arrestar, e ad. Em-
bargado, apenado. Apenar.
ARRESTAR. ». a. (For) Embargar. ¡ epa]
ARRESTO. s. m. (For.) Embargo.
ARREVESSADO. p. p. de Arrevessar, 0.4dj,
Vomitado.
ARREVESSAR. ?. a. Vomitar. || (Fig) Arre-
vessar do peito, lancar da amizade. ques V.N.
Arrojar dé si, langar com vomito.
ARREV ESPO, adj. -Ayesso, dificil (consa).
ARREVEZADAMENTE. ado, Ao reyez; tor-
tuosamento. y
ARREVEZADO, ?: p. de Arrevezar, o adi.
Em revezes, tortuoso. || (Fig.) Dificil, obs-
euro, confuso, embaracado. || Caracter arre.
vezado, intratavel, Lorto.
ARREVEZAR. ?, a. Rovezar, [neos.
ARIANO. s.m. (Mist. nat.) Abutre dos Pyre-
ARRBHAS. s. f. p!. Quantia ou bens que 0 nol-
vo assegura, por contracto dotal, á esposa. ll
Dinheiro de signal, que se dá em seguranca
de nm ajuste ou contracto; penhor. || Dar
arrhas a e ser Jhe superior.
ARRHEPSIA. s. f. (Log.) Incorteza, duvida;
irresolugáo proyeniente de duas raz0es 0p-
ostas e de igual peso.
A deco Mogr) Historiador grego do s0>
cúlo 11 ,
ARRIARIA. s. f. Profissio de arrieiro.
ARRIAZ. s. Arreaz.
ARRIBA. adv. A cima, para cima, avante.
Agua arriba, contra a corrente. Dar comsigo
de pernas arriba, perder-se.
ARRIBAGÁO. s. f. Acto de arribar. Aves de
arribagáo, as que vem de longe e vollam em
epocas fixas.
ARRIBADA.s. f. Accáo de arribar. || (Mar.)
Vir de arribada, entrar em porto que náo 6
o do destino do navio.
ARRIBADO. p. p. de Arridar, e adj. Que
arribou: Tendo arribado a Brest, a Pernam-
buco. || (Fig.) Chegado, encostado.
ARRIBANA. s. f. Choupana, palheiro; abe-
goaria, curral. [(terra,)
ARRIBÁNCEIRADO. adj. Em ribanceira
ARRIBAR. v. xn. (Mar.) Chegar á praia, apor-
tar; tomar um porto para welle fazer eom-
meorcio, por recoio de inimigo, ou por causa
«de temporal, ele., por a popa ao vento;
virar de rumo e emproar-80 para alcangar
outro navio ou a terra. || — Vir" de arribagáo.
Arribavas aves, cordumes de peizxe. || Chegar-
se a cousa alta. Anvibar e fresta + chegar
arriba. | (Fig.) Desandar, retrocoder. Arribar
na fé, mudar a Opiniúo; exceder em quan-
tidade. (Fig) Restabelecer-s0, convalescer,
melhorar de saude ou de fortuna. || Chegar
a algum logar mesmo que seja por lerra, 11
(Pleb.) Alcangar, chegúr, [l=”, v. €, Alar,
puxar para cima,
ARRICADO. p. p. de Arriggr, e 4d). Atado